Audiodeskrypcja jest skierowana do osób niewidomych i słabowidzących. Poprzez zwięzłe, opisy scen umożliwia widzom niewidomym samodzielną interpretację, pozwala na głębsze doznania związane z rozwijającym się wątkiem historii, zrozumienie co dzieje się na scenie, ekranie, obrazie. Polega ona na wpleceniu komentarza w ścieżkę dźwiękową. W przerwach widz może usłyszeć, co dzieje się na ekranie, dzięki zastosowaniu miniaturowych odbiorników ze słuchawką. Przez to osoby z deficytem wzroku poznają wnikliwiej dorobek kulturalny z zakresu sztuki plastycznej, teatralnej, scenicznej i filmowej. W audiodeskrypcji ważne jest podanie znaczących informacji wizualnych jak na przykład: przebieg akcji, język ciała, sceneria, mimika bohaterów.
Wraz z rozwinięciem techniki, oprócz teatrów, technika ta znalazła zastosowanie w telewizji, DVD, w muzeach i galeriach, kinach, stronach internetowych oraz widowiskach sportowych. Dodatkowa ścieżka z komentarzem dostępna jest na specjalnym lub ogólnie dostępnym kanale fonii. Różne osoby szukają różnych poziomów szczegółów i opisów, ze względu na inne doświadczenia oraz niesprawności. Dlatego audiodeskrypcja ma opisywać to, co najważniejsze i najcenniejsze, w sposób treściwy, jasny, i obiektywny, a jednocześnie rozbudzający fantazję i wyobraźnię.
W Polsce pierwszy pokaz z zastosowaniem audiodeskrypcji, w szerszym gronie odbiorców odbył się 27 listopada 2006 roku w Białymstoku. Dzięki temu niewidomi mieli okazję obejrzeć film Michała Kwiecińskiego – „Statyści”
Technika ta dotarła do nas po 25 latach od pierwszego zastosowania. Było w 1981 roku, w Waszyngtonie, USA w teatrze Arena Stage. Dzięki istniejącego już w nim sprzętu dźwiękowego niewidoma od dziecka Margaret Pfanstiehl i jej mąż, zastosowali pierwszy na świecie system narracji opisowej dla niewidzących. W połowie lat osiemdziesiątych pomysł ten trafił do Europy na scenę brytyjskiego teatru w mieście Averham, Nottinghamshire. Jeden z mecenasów teatru, widząc jak wiele korzyści mogą mu przynieść zastosowania tej techniki, zainspirował Królewski Teatr w Windsor, do poszerzenia idei audiodeskrypcji na większą skalę.
